"Ik wil niet dat mijn haar mijn leven bepaalt" – over alopecia en het stille verdriet achter een haarwerk

Van buiten ziet niemand iets.
Je draagt een mooi haarwerk, hebt je leven op orde, een fijne relatie, een leuke baan.
Maar van binnen? Daar woekert het.

En dat is precies wat vrouwelijke kaalheid – bij alopecia of tijdens de overgang – zo complex maakt.
Je omgeving denkt dat het met dat haarwerk wel opgelost is.

Maar jij weet: dat haarverlies laat sporen na die niemand ziet.

Het verhaal dat niemand kent

Je ligt wakker. Niet van werkstress of een to-dolijst.
Maar van gedachten als:

• “Wat als mijn kleinkind me per ongeluk zonder haarwerk ziet? Gaat hij dan schrikken? Denk hij dan: wat ís oma voor een eng kaal wezen?”

• “Over een maand is dat vriendinnenweekend. Moet ik weer een kamer alleen nemen, zodat ik ’s nachts niet over de gang hoef zonder haar? Of zet ik m’n haarwerk midden in de nacht snel op als ik naar de wc moet? Waarom voelt dit als overleven in plaats van ontspannen?”

• “Mijn vriendinnen zeggen dat ze alles kunnen delen met elkaar. Maar ik heb ze nog nooit verteld hoeveel verdriet ik heb van m’n haar. Zouden ze me anders zien als ze wisten hoe ik er écht uitzie? Zouden ze me zielig vinden? Of lelijk?”

Dit is niet zomaar ‘even wennen aan een haarwerk’.
Dit is het gevoel dat je een rol speelt.
Dat je een leugen leeft.
Dat je je echte ik verborgen moet houden omdat de wereld daar misschien niet op zit te wachten.

Van binnen uitgeput, van buiten ‘oké’

Veel vrouwen met alopecia – of met haarverlies door menopauze of medische redenen – zijn echte doorzetters.
Sterk. Slim. Verzorgd. Regelen alles.
Maar op het stuk ‘vrouwelijke kaalheid’?
Daar breekt iets.

Want je kunt het niet wegdenken.
Niet wegregelen.
Je kunt geen planning maken voor hoe je je weer mooi moet voelen als je in de spiegel kijkt en je jezelf niet herkent. En als ruim je je huis tot in de puntjes op: dat gevoel blijft knagen.

En dus voel je je anders. Een buitenstaander.
Op je werk, waar collega’s je complimenteren met je ‘mooie kapsel’ zonder te weten wat daarachter zit.
Thuis, waar je partner zegt dat het niets uitmaakt – maar waar jij dat moeilijk kunt geloven.
In je vriendengroep, waar iedereen zijn haar losgooit en jij je afvraagt: zouden ze van me schrikken als ze me echt zagen?

Dat haarwerk lost niet alles op

Een haarwerk (of pruik) kan enorm helpen.
Het maakt je alopecia onzichtbaar voor de buitenwereld.
Maar dat betekent niet dat jij je er van binnen oké bij voelt.
Sterker nog: het kan het gevoel van ‘onecht zijn’ versterken.

En dát is wat zo veel vrouwen niet durven zeggen.
Dat ze zich een bedrieger voelen.
Dat het haarwerk soms voelt als een masker.
Dat het feit dat niemand ‘het ziet’, betekent dat ze ook nergens heen kunnen met hun pijn.
Want hoe leg je uit dat je rouwt om iets wat ogenschijnlijk opgelost is?

Waarom het schuurt

Je bent iemand die staat voor authenticiteit.
Voor eerlijkheid.
Je wilt een goed voorbeeld zijn voor je kinderen en kleinkinderen.
Je gelooft dat de norm mensen gevangen houdt, en dat iedereen zou mogen afwijken van de norm – en tóch hou je jezelf klein.
Dat voelt als verraad. Aan jezelf. Aan wie je was.
En aan wie je wil zijn.

Je wil niet dat haarverlies de rode draad wordt in de tweede helft van je leven.
Je wil niet op je 85e terugkijken en moeten toegeven:
"Ik heb me al die jaren aangepast, verstopt, klein gehouden – omdat ik dacht dat ik niet ‘mooi’ genoeg was." Je moet er niet aan denken.

Je bent niet alleen – en je bent niet gek

Er zijn zóveel vrouwen die dit herkennen.
Die, net als jij, op slot zijn gegaan door alopecia.
Die hun haar zijn verloren – en ergens onderweg ook hun gevoel van eigenwaarde, vrouwelijkheid, spontaniteit.

Maar laat me dit zeggen: je bent niet stuk. Je bent geraakt.
En dat is een heel ander verhaal.
Een verhaal dat je mag herschrijven.
Niet alleen voor jezelf – maar ook voor je kinderen.
Zodat zij leren dat waarde, liefde en kracht niets te maken hebben met haar.
En álles met wie je durft te zijn – ook als dat spannend is.

Wat kun je doen?

Als je dit leest en denkt: ja, dit ben ik – weet dan dat er hulp is.
Coaching bij haarverlies is geen luxe of laatste redmiddel.
Het is zelfzorg.
Het is een investering in wie jij werkelijk bent.
Zodat jij je leven weer gaat leiden – in plaats van overleven.

Of je nu te maken hebt met alopecia, vrouwelijke kaalheid door menopauze of een andere vorm van haarverlies –je verdient het om je weer jezelf te voelen.
Om weer te lachen, te slapen zonder angst, om naar de wc te gaan zonder plan van aanpak.
Om niet alleen te ‘functioneren’, maar daadwerklijke te léven. Vrij. Echt. En op jouw manier.

Wil je daar hulp bij? Stuur me een bericht. Je hoeft het niet alleen te doen ❤️